Ayşenur anlatıyor:
Bilgisayarının başında oturmuş onun yeni yazısını okuyordu ve hayran kaldığı üslubunu her fırsatta tebrik etmesi gerektiğini düşünürken susuyordu. Kuru bir teşekkürden fazlasını yazması gerektiğini, onun bunu çoktan hak ettiğini biliyordu. Saatlerini harcadığı bilgisayarda bunun çok fazla zamanını ve çabasını almayacağını biliyordu ama yapmıyordu.
Bir gün Retribution Gospel Choir’in varlığından haberdar oldu. Ulaşmak ve dinlemek istedi. Yapamadı. Acizliğiyle ilgilenmeyecek kadar kendi halinde, ulaşılabilecek kadar uç, bel bağlanmayacak kadar yabancı kişiye sordu. Sonrası burası işte. Ben Ayşenur, Retribution Gospel Choir’ı size yazıyorum:
Dün akşam albümü edindim edineli dinliyorum. Hatta öyle ki dün 2 kere tekrar başa sararak gerçekleştirdiğim tanışma faslından sonra bugün de yollarda hep kulağımdalardı.(kabul, arada değiştirmiş olabilirim) Belki 5'i geçmiş olan bu geri sarışlarımdan hiç birinde sıkılmadığımı kolaylıkla söyleyebilirim(kabul, kids'in ironik nakaratına rağmen bazı tekrarlarda biraz sıkılmış olabilirim)
Retribution Gospel Choir ve Low’un isimlerini peşlerinden gelen “daha” kelimesi ve fiil niyetine bir sıfat ile birlikte aynı cümle içinde kullanmanın gereksiz bir uğraş olacağının farkındaydım. Çünkü Low, kalbimde derin bir yaradır ve yenilerinin, izi kalmış büyük yaraların üzerine tentürdiyot dökebileceğini iddia etmek abesle iştigal olacaktır. (bu sefer siz kabul edin, ki biliyorum edersiniz, Low yara olabilir) Tüm bu yargılarla dinlediğim 2 Low cover'ının kendi icracısı tarafından bu derece farklı sularda yüzülerek yorumlanması, sadece bu şarkılarda Low'u hatırlattı diyebilirdim. Ta ki Destroyer çalana kadar… Albümün bitişine yakın koyup hepten şaşırtma amacı gütmemişler neyse ki. Çünkü ne yalan söyleyeyim, ben Alan Sparhawk ve Matt Livingston isimlerini gördüğümde, her ne kadar biraz önce karşılaştırma taraftarı olmadığımı belirtmiş olsam da, Low'dan(!) çok daha(!!) farklı(işte bu sıfat, kahretsin) bir şeyler duyabileceğime pek ihtimal vermemiştim. ("kabul edelim bu adamlar yaklaşık 15 senedir beraber müzik yapıyorlar ve farklı ne çıkarabilirler ki?" der ve gönül rahatlığıyla açtığım parantezi kapatırım sanıyordum ki olmadı. Bambaşka bir sayfa açtılar. Kurmak istemediğim cümleleri kurdurttular. Çok derinlere dalma amaçları yoktu belki ama bende bunu yaptılar. Bambaşka ve hiç bilinmedik yollarla değil, deneysel hiç değil. Aksine, yaşım elvermese de ucundan kıyısından vakıf olduğum 70’lerin stiliyle yaptılar. They Knew You Well ile biraz gürültülü, biraz kirli hatta biraz psychedelic öğelerle geçmişe göz kırpa kırpa başladılar ve Easy Prey’le herhangi bir tanıma kolay kolay sığmayacaklarını, sığdırılsalar bile umursamayacaklarını bastıra bastıra noktayı koydular. Varsın onlar bunu yapadursun, ben Alan Sparhawk sesiyle zıplıyor ve dans edebiliyor olmanın keyfini çıkarayım.
Unutmadan! Kapatılacak bir parantezim var sanırım yukarılarda bir yerlerde ama bu seferlik istisna olsun kapatmayayım. Denklem yazmıyorum ki. Burada eşitliği bırakınız, denklik bile yok.
Şimdi, tam da bu yazı bitmişken, Alan Sparhawk’a ya da herhangi sevdiğim bir müzisyene, şimdiye kadar onları sevmeme neden oldukları için teşekkür etmeyi düşünüyorum. “Yeni bir şarkı yazar mısınız? Sizi özledim” demeyi istiyorum. Çünkü cevap verirler. Onlar hep cevap verirler.
Sanatçı: Retribution Gospel Choir
Albüm: Retribution Gospel Choir
Şarkı listesi:
1- They Knew You Well
2- Take Your Time
3- Breaker
4- Somebody's Someone
5- Destroyer
6- Holes In Our Heads
7- What She Turned Into
8- For Her Blood
9- Kids
10- Easy Prey
DOWNLOAD.
Bir gün Retribution Gospel Choir’in varlığından haberdar oldu. Ulaşmak ve dinlemek istedi. Yapamadı. Acizliğiyle ilgilenmeyecek kadar kendi halinde, ulaşılabilecek kadar uç, bel bağlanmayacak kadar yabancı kişiye sordu. Sonrası burası işte. Ben Ayşenur, Retribution Gospel Choir’ı size yazıyorum:
Dün akşam albümü edindim edineli dinliyorum. Hatta öyle ki dün 2 kere tekrar başa sararak gerçekleştirdiğim tanışma faslından sonra bugün de yollarda hep kulağımdalardı.(kabul, arada değiştirmiş olabilirim) Belki 5'i geçmiş olan bu geri sarışlarımdan hiç birinde sıkılmadığımı kolaylıkla söyleyebilirim(kabul, kids'in ironik nakaratına rağmen bazı tekrarlarda biraz sıkılmış olabilirim)
Retribution Gospel Choir ve Low’un isimlerini peşlerinden gelen “daha” kelimesi ve fiil niyetine bir sıfat ile birlikte aynı cümle içinde kullanmanın gereksiz bir uğraş olacağının farkındaydım. Çünkü Low, kalbimde derin bir yaradır ve yenilerinin, izi kalmış büyük yaraların üzerine tentürdiyot dökebileceğini iddia etmek abesle iştigal olacaktır. (bu sefer siz kabul edin, ki biliyorum edersiniz, Low yara olabilir) Tüm bu yargılarla dinlediğim 2 Low cover'ının kendi icracısı tarafından bu derece farklı sularda yüzülerek yorumlanması, sadece bu şarkılarda Low'u hatırlattı diyebilirdim. Ta ki Destroyer çalana kadar… Albümün bitişine yakın koyup hepten şaşırtma amacı gütmemişler neyse ki. Çünkü ne yalan söyleyeyim, ben Alan Sparhawk ve Matt Livingston isimlerini gördüğümde, her ne kadar biraz önce karşılaştırma taraftarı olmadığımı belirtmiş olsam da, Low'dan(!) çok daha(!!) farklı(işte bu sıfat, kahretsin) bir şeyler duyabileceğime pek ihtimal vermemiştim. ("kabul edelim bu adamlar yaklaşık 15 senedir beraber müzik yapıyorlar ve farklı ne çıkarabilirler ki?" der ve gönül rahatlığıyla açtığım parantezi kapatırım sanıyordum ki olmadı. Bambaşka bir sayfa açtılar. Kurmak istemediğim cümleleri kurdurttular. Çok derinlere dalma amaçları yoktu belki ama bende bunu yaptılar. Bambaşka ve hiç bilinmedik yollarla değil, deneysel hiç değil. Aksine, yaşım elvermese de ucundan kıyısından vakıf olduğum 70’lerin stiliyle yaptılar. They Knew You Well ile biraz gürültülü, biraz kirli hatta biraz psychedelic öğelerle geçmişe göz kırpa kırpa başladılar ve Easy Prey’le herhangi bir tanıma kolay kolay sığmayacaklarını, sığdırılsalar bile umursamayacaklarını bastıra bastıra noktayı koydular. Varsın onlar bunu yapadursun, ben Alan Sparhawk sesiyle zıplıyor ve dans edebiliyor olmanın keyfini çıkarayım.
Unutmadan! Kapatılacak bir parantezim var sanırım yukarılarda bir yerlerde ama bu seferlik istisna olsun kapatmayayım. Denklem yazmıyorum ki. Burada eşitliği bırakınız, denklik bile yok.
Şimdi, tam da bu yazı bitmişken, Alan Sparhawk’a ya da herhangi sevdiğim bir müzisyene, şimdiye kadar onları sevmeme neden oldukları için teşekkür etmeyi düşünüyorum. “Yeni bir şarkı yazar mısınız? Sizi özledim” demeyi istiyorum. Çünkü cevap verirler. Onlar hep cevap verirler.
Sanatçı: Retribution Gospel Choir
Albüm: Retribution Gospel Choir
Şarkı listesi:
1- They Knew You Well
2- Take Your Time
3- Breaker
4- Somebody's Someone
5- Destroyer
6- Holes In Our Heads
7- What She Turned Into
8- For Her Blood
9- Kids
10- Easy Prey
DOWNLOAD.
2 mırıltı.:
sanırım alan sparhawk ve matt livingston 15 senedir beraber müzik yapmıyorlar. Livingston, Low'a katılalı yaklaşık 2 sene olmuştur sanırım. retrobution is ondan sonra gelişiyor. benim anlamadığım kozelek beyefendi ne yapıyor bu grupta. ac/dc dinlemesini anladık, deli modest mouse şarkılarını rhp formatına sokmasını da anladık ama içindeki noise aşkının bu kadar olduğunu düşünmezdim.
efendim, öğrendiğime göre sevgili çiftimiz bir basçıyı daha geride bırakıp yeni birini gruba dahil etmişler bile. Steve Garrington.
Post a Comment