Rap, çok sevdiğim bir müzik türü değil. Tabii bunu söylerken Cartel, Beastie Boys, Eminem, Sagopa Kajmer gibi isimleri farklı bir noktada değerlendirmem gerektiğini biliyorum. Galiba yapı itibariyle bu kadar kolay yapılabilen rap, bu sebeple hem rahatça yaygınlaşabiliyor hem de -yine aynı sebeple- çıtanın rakımıyla ilgili sorunlar yaşıyor. Bu noktada ne yaptığının bilincinde olan ve bunun için kan, ter ve gözyaşı akıtmaktan çekinmeyenler, yığınların içinde parlıyor ve saygıyı hakediyorlar.
Her halükarda, yaygın standarta ve müesses nizama baktığımda, kırılması zor bir önyargıyla karşı karşıya olduğumu iddia edebilirim bu hususta. Tesir, Sadistik'in albümünden beni haberdar ettiğinde de benzer bir önyargı devreye girmiş, lakin Emancipator ismi telaffuz edilince önyargım pozitif ayrımcılığa dönüşmüştü. Şimdi, çok da yanlış bir tutum içinde olmadığımı görüyorum, büyük bir zevkle.
Kendi halinde müthiş şarkılar yapmak dışında bağımsız hip-hop prodüktörlüğüyle de iştigal eden Emancipator'ın elini attığı The Balancing Act müthiş bir rap albümü. Yalnız albümü sadece bununla değerlendirmek, diğer isimlere çok büyük bir saygısızlık olur. Emancipator'ın yanında bir çok kişi albümün beat'lerine katkıda bulunmuş. Ortaya çıkan sonuç; nefes kesici, zifiri bir karanlık olmuş müziklerde.
Fakat Sadistik'in olağanüstü bir yeteneğe sahip olduğunu söylememiz gerek. Müziklere hakim olan o karanlık, duygusal havaya çok yakışan bir sesi var Sadistik'in. Bunun yanı sıra, rap meziyetleriyle de önplana çıkıyor; tonlamaları, hızı, ulamaları her biri başlı başına bir şarkının doyuruculuğuna farklı baharatlar katıyor. Yazılan sözlere baktığımızda da yine albüm dahilindeki tüm şarkıların çok dolu bir yazınsal içeriğe sahip olduklarını görüyoruz. Ki bence Sadistik'in en büyük meziyeti şarkı sözlerinde ortaya çıkıyor, November'ın şarkı sözlerinin okunmasını öneriyorum bunun kanıtı için.
Benim gibi rap'ten uzak olanlar için, Emancipator'ın beat'lerini yazdığı bir klip ile alışma eğrisini çizgiye yakınlaştırabiliriz;
Böyle şeyler görüp dinlediğimizde, aslında içinde bulunduğumuz durum beni daha da hüzünlendiriyor. Türkiye'de rap'in İbo Show'da tepe noktasına ulaşması bile bu noktada manidardır. "Rap'i sevdirme, yaygınlaştırma" düsturuyla ortaya çıkanlar aslında tek yaptıklarının Sadistik gibi isimlere karşı önyargıyla yaklaşmamıza sebep olacak kadar kötü bir izlenim yaratmak olduklarının farkındalar mıdır yoksa ömrünün son demlerini yaşayan bir teyzeye "yao! yo!" dedirtmek midir sevdirmekten kasıt? Bunu bilemeyeceğiz; bildiğimiz tek şey artık meselenin sorgulama sınırlarından çıkmaya başladığıdır. Zaten sınırlarımıza giren Sadistik gibi isimler oldukça da, bu tip sorgulamaların lüzumsuz olduğunu anlamaya başlıyoruz. Sağol Sadistik, en az bir kişinin inancını yenilemiş oldun.
Sanatçı: Sadistik
Albüm: The Balancing Act
Şarkı listesi:
1- Dawn Of The Dead
2- Playing God
3- Ashes To Ashley
4- Searching For Some Beautiful
5- Memento Mori
6- Clockwork Grey Interlude
7- Absolution
8- Murder Of Crows
9- Writes Of Passage
10- Angel Eyes
11- November
12- The Exception To Everything
DOWNLOAD.
20090318
Sadistik - The Balancing Act
söyleyen; dream endless. at 14:11
damgalar american, emancipator, rap, sadistik
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 mırıltı.:
Post a Comment