Menisküs, çocukluğumdan bu yana, pek çok çağrışımı beraberinde getirmiş bir kelime benim için. Herhalde ilk kez Sabah gazetesinin spor haberlerinde rastlamıştım bu kelimeye; fırından dönerken ekmeğin ucunu kevirmenin yanında gazeteye de göz atan masumiyette bir çocuk olarak, menisküs kelimesini iktidarsızlıkla özdeşleştirmiş, penisin küsmesi kontekstinde kullanıldığını düşünmüştüm. İlerleyen yıllarda bu kelimenin beraberinde getirdiği düşünceler daha ciddi ve daha sancılıydı; havaların ısınmaya başladığı o bahar gününden kışın ilk karına kadar yaşanan dayanılmaz diz ağrıları, artroskopi korkusu, bunaltıcı yün dizlikler. Bunaltıcı ya da absürd olan bu çağrışımların arasına yeni bir konuk katılmıştı ki, şu an tanıtageldiğim bu grubun da ismini ve belki de müzikal kimliğini dayandırdığı şeydir aynı zamanda; gerridae familyasından, suda yürüyen böcekler -ki meniscus-climbing insect olarak geçiyor İngilizce'de- kendi eklemlerini oynatarak değil, üzerinde durdukları yüzeyi değiştirerek hareket ediyorlar; ve bu Meniscus'un müziğini de tanımlamak için harika bir metafor aynı zamanda.
Avustralyalı üç kişilik grup Meniscus'un ilk kaydı Absence Of I, bu metaforu gözlemlenebilir bir hale getiriyor. Evvela, kullanılan efektlerden, gitar riff'lerine ve sample'lara kadar, baskın bir "böcek" teması hakim kayda. Lakin bundan daha önemli bir özellik taşıyor Absence Of I; herhangi bir psikoaktife ihtiyaç duymadan, ya da müziği konu eden video oyunlarını görmezden gelerek, salt müziğin tetiklediği bilinçle, albümü -sadece dinlemeyip- tahayyül de eder isek, ortada eğilip bükülen bir yüzey olduğunu gözlemlemek hiç de zor olmuyor. İşte yine, ortada etkin bir "müzikal doku" var, sanki her şey o dokunun üzerine oynanıyor, oynandıkça o dokuyla birlikte şarkı şekilleniyor, yeni bir biçime kavuşuyor.
Anlatmış olduğum aslında tamamen subliminal faktörler ışığında oluşan bir yargı, dolayısıyla müziğin skalerliğiyle sağlamasını yapmak imkansız. Ama biraz daha derine inersek, ne demek istediğim daha net anlaşılabilir. Örneğin açılış şarkısı Cusp, kesik bir gitar riff'iyle başlıyor; ardından patlayan enstrümanlar yepyeni bir melodiye geçmek yerine, o en baştan aldıkları riff'i eğip bükerek değiştiriyor, ve yeni bir biçimlendirmeden sonra işlem baştan başlıyor. Yani baştaki melodi, nicelik yönünden değişiyor olsa da kimliği sabit kalıyor. İşin hoş tarafı şu ki, bu sıkıcı gibi duran işlemi, Meniscus bir oyun oynarmış gibi uyguluyor; hani bir kaç şairin bir masa etrafına dizilip, her birinin farklı bir dizeyle ördüğü şiirler gibi, tamamen farklı ama tamamen de aynı olan bir bütün ortaya çıkıyor.
Aynı formül, Absence Of I'ın ikinci şarkısı Pilot'ta da kendini gösteriyor. Yine alışıldık ve hatta belki sıkıcı olabilecek bir gitar riff'i şarkının başından sonuna kendini çeşitli biçimlerde gösterirken, bu sefer yüzeyi şekillendiren öge davullar oluyor. Yine bir oyunun içine sokuyor Meniscus bizi, sadece bu sefer kurallar değişmiş gibi. Bundan daha da önemlisi, Meniscus, kusursuz bir oyun ortaya koyuyor, şu kertede söylenebilecek tek şey şu: 3 kişinin böylesine komplike bir müziğin, müziği daha da komplikeleştiren bir felsefi dayanağın altından kalkmış olması bile, bu albümü dinlenebilir yapmaya yetebilir.
Ve fakat, bu progresiflik ve bu metafor-müzik uyumu bazıları için sıkıcı bir durum teşkil edebilir yahut 22 dakikalık son şarkı, Idiot Savant-Far'ın neredeyse üçte birinin böcek sesleriyle geçmesi yadırganabilir. Lakin böcek seslerinin bile bir şey anlattığı, bu seslerden sonra devam eden şarkının bir şeyi işaret ettiği, çok yoğun ve dolu bir ilk kayıt söz konusu olan. En önemlisi de şu; Meniscus, müziği, salt müzik olarak algılamayan ve bunu yedire yedire, her notada gösteren bir grup. Bu öylesine etkileyici bir durum teşkil ediyor ki, Absence Of I'ı, bir sanat eserinin ulaşabileceği en tepe noktaya yerleştiriyor; her fırça darbesinde ya da mikroskobik her vuruşta bir Las Meninas saklı olan bir Las Meninas düşünün, her harfin içinde bir Ulyssesbarındırdığı bir Ulysses tahayyül edin; işte tüm bunların müzikteki karşılığı, Absence Of I; her notasında albümün tamamı gizli.
Sanatçı: Meniscus
Albüm: Absence Of I
Şarkı listesi:
1- Cusp
2- Pilot
3- Mother
4- Idiot Savant-Far
DOWNLOAD.
Avustralyalı üç kişilik grup Meniscus'un ilk kaydı Absence Of I, bu metaforu gözlemlenebilir bir hale getiriyor. Evvela, kullanılan efektlerden, gitar riff'lerine ve sample'lara kadar, baskın bir "böcek" teması hakim kayda. Lakin bundan daha önemli bir özellik taşıyor Absence Of I; herhangi bir psikoaktife ihtiyaç duymadan, ya da müziği konu eden video oyunlarını görmezden gelerek, salt müziğin tetiklediği bilinçle, albümü -sadece dinlemeyip- tahayyül de eder isek, ortada eğilip bükülen bir yüzey olduğunu gözlemlemek hiç de zor olmuyor. İşte yine, ortada etkin bir "müzikal doku" var, sanki her şey o dokunun üzerine oynanıyor, oynandıkça o dokuyla birlikte şarkı şekilleniyor, yeni bir biçime kavuşuyor.
Anlatmış olduğum aslında tamamen subliminal faktörler ışığında oluşan bir yargı, dolayısıyla müziğin skalerliğiyle sağlamasını yapmak imkansız. Ama biraz daha derine inersek, ne demek istediğim daha net anlaşılabilir. Örneğin açılış şarkısı Cusp, kesik bir gitar riff'iyle başlıyor; ardından patlayan enstrümanlar yepyeni bir melodiye geçmek yerine, o en baştan aldıkları riff'i eğip bükerek değiştiriyor, ve yeni bir biçimlendirmeden sonra işlem baştan başlıyor. Yani baştaki melodi, nicelik yönünden değişiyor olsa da kimliği sabit kalıyor. İşin hoş tarafı şu ki, bu sıkıcı gibi duran işlemi, Meniscus bir oyun oynarmış gibi uyguluyor; hani bir kaç şairin bir masa etrafına dizilip, her birinin farklı bir dizeyle ördüğü şiirler gibi, tamamen farklı ama tamamen de aynı olan bir bütün ortaya çıkıyor.
Aynı formül, Absence Of I'ın ikinci şarkısı Pilot'ta da kendini gösteriyor. Yine alışıldık ve hatta belki sıkıcı olabilecek bir gitar riff'i şarkının başından sonuna kendini çeşitli biçimlerde gösterirken, bu sefer yüzeyi şekillendiren öge davullar oluyor. Yine bir oyunun içine sokuyor Meniscus bizi, sadece bu sefer kurallar değişmiş gibi. Bundan daha da önemlisi, Meniscus, kusursuz bir oyun ortaya koyuyor, şu kertede söylenebilecek tek şey şu: 3 kişinin böylesine komplike bir müziğin, müziği daha da komplikeleştiren bir felsefi dayanağın altından kalkmış olması bile, bu albümü dinlenebilir yapmaya yetebilir.
Ve fakat, bu progresiflik ve bu metafor-müzik uyumu bazıları için sıkıcı bir durum teşkil edebilir yahut 22 dakikalık son şarkı, Idiot Savant-Far'ın neredeyse üçte birinin böcek sesleriyle geçmesi yadırganabilir. Lakin böcek seslerinin bile bir şey anlattığı, bu seslerden sonra devam eden şarkının bir şeyi işaret ettiği, çok yoğun ve dolu bir ilk kayıt söz konusu olan. En önemlisi de şu; Meniscus, müziği, salt müzik olarak algılamayan ve bunu yedire yedire, her notada gösteren bir grup. Bu öylesine etkileyici bir durum teşkil ediyor ki, Absence Of I'ı, bir sanat eserinin ulaşabileceği en tepe noktaya yerleştiriyor; her fırça darbesinde ya da mikroskobik her vuruşta bir Las Meninas saklı olan bir Las Meninas düşünün, her harfin içinde bir Ulyssesbarındırdığı bir Ulysses tahayyül edin; işte tüm bunların müzikteki karşılığı, Absence Of I; her notasında albümün tamamı gizli.
Sanatçı: Meniscus
Albüm: Absence Of I
Şarkı listesi:
1- Cusp
2- Pilot
3- Mother
4- Idiot Savant-Far
DOWNLOAD.
0 mırıltı.:
Post a Comment