Kashiwa Daisuke - 5 Dec.

Mühim olanın bir albümün bir kaç satırlık bir link'ini paylaşmak olmadığını, onun yerine hususi hisler ihtiva eden ve bu sebeple de kişiyi farklı farklı düşüncelere gark eden müzikler hakkında kelam etmenin esas olduğunu, ilk günden beri şiar eyledim kendime. Bu sayfalarda, bu ilkenin dışına çıkmış tek bir yazı vardır -hangisi olduğu malûm-, şu anki yazıdan sonra ise bu sayı hakkında bir konsensüs oluşmayabilir.

Evet, Kashiwa Daisuke'nin yeni albümünü beğendiğimi söyleyemeyeceğim. Ama düşündüğümüz vakit, oluşan düşkırıklığının ve dahi hiddetin de bir düşünce tufanı yarattığını söyleyebiliriz. Bu düşünce ve/ya duygu karmaşası vücuduma sirayet ettiğinde hep aynı semptomlarla karşılaşırım; gözümün önünde imgeler ve kelimeler uçuşur, birbirinden kopuk kara parçaları gibidir bunlar, karmaşanın hitam bulmasını, sükûnet içinde bir bütün oluşturmayı beklerler. Sahiden de, örneğin Balmorhea yazısında bir göl kenarından bahsediyorsam, bir göl kenarı oluşur zihnimde Balmorhea dinlerken, sonra o imgenin hemen ardından bir şimşek çakıp fırtına kopar, müzikteki hazin huzuru böyle algılarım işte. Nahoş durumlarda da bir benzeri yaşanır elbet, düşkırılığı ya da hiddet sinir uçlarıma doğru ilerledikçe yine aynı imgeler ve kelimeler belirir zihnimde. İşte 5 Dec. de bu tip imgelerin müsebbibiydi; ucuz Alman dj'ler, ucuz Alman pornosu, ucuz cinsellik kokan new-age elektronik diskolar, IDM denen salak janr, dansın ne kadar salakça bir eylem olduğu.

Hiddetlendirmişti beni 5 Dec., çok uzunca bir süredir bu albümü bekliyordum ve son iki haftadır düpedüz gün sayıyordum işte. Oysa ortaya çıkan "son ürün", alelade bir elektronik albümüydü. Alışık olduğumuz dahice bestekârlığı, büyük bir incelikle kullandığı klasik müzik tınıları gitmiş, yerine yavan bir müzik gelmişti. Böyle düşünmüştüm, böyle hissetmiştim. En nihayetinde Kashiwa Daisuke, bundan evvelki albümleriyle, ne yaptığını ve ne yapmaya çalıştığını belli etmişti. Bugünün elektronik müziğini, aydınlanma devrinin klasik müziğiyle ve bir aydınlanma devri bestekârı inceleğiyle icra ediyordu Daisuke, hani bugün değil de o dönemde yaşasaydı, belki de Amadeus yerine o mihenk taşı kabul edilecekti. Tüm bu durum içinde elbette albümün yarattığı düşkırıklığı büyüyordu.

Ne var ki, düşkırıklığıma engel olamasam da, hiddetime gem vurmaya muvaffak oldum. Albümü tekrar tekrar dinlediğim vakit, evet eskisi kadar harikulade olmasa da, vasatı aşan bir yapıyı haiz olduğu kanaatine vardım. Galiba bunun altında, Requiem ve About Moonlight gibi iki parçanın rolü büyük.

Ve fakat, konu şarkılardan açılmış iken, albüme dahil olmayan -onun yerine bir toplama albümde kendine yer bulan- bir Daisuke şarkısından söz etmek icab eder. En nihayetinde, henüz bir kaç ay önce yayınlanan bu şarkı, Daisuke'nin özünden vazgeçmediğini, olsa olsa albüm özelinde bir değişime gittiğini belli ediyor. Coto, albüm niteliğinde bir şarkı desek yeridir.

Sözün özü, bir bütün olarak beklentileri tam anlamıyla karşılamıyor olsa da, yer yer oldukça doyurucu tadlar ihtiva edebilen bir albüm 5 Dec. Kötü'den vasat'a doğru yer alan yorumum bir gün iyi'nin durağına uğrar mı bilemem, ama 5 Dec.'in bir Program Music I olmayacağı da aşikar.


Sanatçı: Kashiwa Daisuke
Albüm: 5 Dec.

Şarkı listesi:
1- Red Moon
2- Requiem
3- Bogus Music
4- Taurus Prelude
5- Black Lie, White Lie
6- Silver Moon
7- Broken Device
8- About Moonlight
9- Aqua Regia
10- Beautiful Sunday

DOWNLOAD.